Italiaans/Dante-Inferno
Uiterlijk
Tekst Canto I van Dante Alighieri: Inferno (Hel) met vertaling
[bewerken]De Italiaanse dichter Dante schreef in de jaren 1307-1321 een omvangrijk dichtwerk La Divina Commedia (De goddelijke comedie).
Het begint als volgt met een Eerste Zang, de Proloog:[1][2] Dante is verdwaald in een donker bos met wilde dieren en ontmoet de schim van de Romeinse dichter Vergilius die hem gaat gidsen in de Hel.
Inferno Canto I 1. Nel mezzo del cammin di nostra vita mi ritrovai per una selva oscura, ché la diritta via era smarrita. 4. Ahi quanto a dir qual era è cosa dura esta selva selvaggia e aspra e forte che nel pensier rinova la paura! 7. Tant’ è amara che poco è più morte; ma per trattar del ben ch’i’ vi trovai, dirò de l’altre cose ch’i’ v’ho scorte. 10. Io non so ben ridir com’ i’ v’intrai, tant’ era pien di sonno a quel punto che la verace via abbandonai. 13. Ma poi ch’i’ fui al piè d’un colle giunto, là dove terminava quella valle che m’avea di paura il cor compunto, 16. guardai in alto e vidi le sue spalle vestite già de’ raggi del pianeta che mena dritto altrui per ogne calle. 19. Allor fu la paura un poco queta, che nel lago del cor m’era durata la notte ch’i’ passai con tanta pieta. 22. E come quei che con lena affannata, uscito fuor del pelago a la riva, si volge a l’acqua perigliosa e guata, 25. così l’animo mio, ch’ancor fuggiva, si volse a retro a rimirar lo passo che non lasciò già mai persona viva. 28. Poi ch’èi posato un poco il corpo lasso, ripresi via per la piaggia diserta, sì che ’l piè fermo sempre era ’l più basso.30 31. Ed ecco, quasi al cominciar de l’erta, una lonza leggera e presta molto, che di pel macolato era coverta; 34. e non mi si partia dinanzi al volto, anzi ’mpediva tanto il mio cammino, ch’i’ fui per ritornar più volte vòlto. 37. Temp’ era dal principio del mattino, e ’l sol montava ’n sù con quelle stelle ch’eran con lui quando l’amor divino 40. mosse di prima quelle cose belle; sì ch’a bene sperar m’era cagione di quella fiera a la gaetta pelle 43. l’ora del tempo e la dolce stagione; ma non sì che paura non mi desse la vista che m’apparve d’un leone. 46. Questi parea che contra me venisse con la test’ alta e con rabbiosa fame, sì che parea che l’aere ne tremesse. ... 136. Allor si mosse, e io gli tenni dietro. |
De Hel Zang I 1. Op het midden van onze levensweg bevond ik me in een donker woud, waarin het rechte pad was verloren. 4. Ach wat is het moeilijk om te zeggen hoe woest dit woud was en doornig en dicht, eraan terugdenken hernieuwt de angst! 7. Die is bijna zo bitter als de dood; maar om het goede te bespreken dat ik er vond, zal ik de andere dingen vertellen die ik er opmerkte. 10. Ik kan niet goed ophalen hoe ik er binnenkwam, zo vol van slaap was ik op dat moment toen ik het ware pad verliet. 13. Maar toen ik de voet van een heuvel had bereikt, daar waar dat dal ophield dat mijn hart met angst vervulde, 16. keek ik omhoog en zag de heuvelrug ("zijn schouders") al bekleed met de stralen van de planeet (= de zon) die anderen overal de juiste weg wijst. 19... (Verdere vertaling volgt. Slot Eerste Zang in regel 136:) 136. Toen kwam hij (=Vergilius) in beweging, en ik ging hem achterna. [Einde Inferno Canto I (Hel Eerste Zang)] |
Zie ook
[bewerken]° Gedichten uit de wereldliteratuur/Nel mezzo del cammin di nostra vita
Referenties
- ↑ Dante Alighieri: La Divina Commedia con postille e cenni introduttivi del Prof. Raffaello Fornaciari riveduti da Prof. Piero Scazzoso. Edizione minuscola ad uso delle letture pubbliche e delle scuole. Ulrico Hoepli Milano 1904, 2021. Inferno. p.1.
- ↑ La Divina Commedia di Dante Alighieri col comento di Pietro Fraticelli. Nuova edizione. G. Barbera, Firenze [Florence], 1892. Cantica prima. L'Inferno. p. 43.