Plato/Phaedrus
Phaedrus (Grieks: Φαίδρος), geschreven door Plato rond 370 v.Chr., is een dialoog tussen de protagonist Socrates en zijn gesprekspartner Phaedrus, die ook in verschillende andere dialogen opduikt. Ook een zekere Lysias (een bekende Griekse redenaar) wordt geciteerd, maar die komt niet als personage voor.
Samen met de Staat en Symposium, die rond dezelfde tijd geschreven zijn, behoort deze tekst tot de literair meest gewaardeerde dialogen van Plato. Het centrale thema van Phaedrus is de liefde, maar in de discussies komen ook onderwerpen als reïncarnatie, erotiek en de kunst van de retoriek aan bod.
Setting
[bewerken]In een buitenwijk van Athene loopt Socrates Phaedrus tegen het lijf. Deze komt net van het thuis van Lysias, de zoon van Cephalus, waar Lysias een toespraak over de liefde heeft gehouden. Socrates, die bekent dat hij een zwak heeft voor toespraken over de liefde, wandelt een eindje mee met Phaedrus in de hoop dat deze de toespraak voor hem zal herhalen. Ze zetten zich aan de rand van een beekje onder het gebladerte van plataan, waarop de dialoog van start gaat.
Het ongewone aan de dialoog is de directheid. Niemand introduceert het verhaal. In tegenstelling tot de meeste andere dialogen zoals bijvoorbeeld Symposium waar ook andere aanwezigen zich met het gesprek bemoeien, krijgen we het gesprek uit eerste hand van Socrates en Phaedrus te horen.
Personages
[bewerken]- Socrates
- Phaedrus
- Lysias
Lysias was een van de drie zonen van Cephalus, de patriarch in wiens huis zich Plato's Politeia afspeelt. In Plato's tijd was hij mogelijk de beroemdste "logo-graphos" ("argumentenschrijver") van Athene. Lysias was een retoricus en sofist van wie ons een verdedigingsrede "Over de moord op Eratosthenes" is overgeleverd. De redevoering is een meesterwerk waarin een man die zijn vrouw vermoordde zich verdedigt door in te roepen dat de wetten van Athene hem daartoe verplicht hadden. Hoe die rechtszaak is afgelopen blijft onbekend.