Sociale geschiedenis van het Romeinse rijk/Keuken: verschil tussen versies

De manier vanwaarop men zich voedenvoedde verschilde heel sterk per sociale klasse. De armere mensen aten slecht en eentonig. Alleen bij uitzondering was er voor hen een stukje vlees, meestal na een publiek offer van een stier. Enkel de villa's van de gegoede klasse hadden een eigen kleine keuken, waar hun slaven te werk gesteld waren. De welgestelden aten vlees en vis, hoe exotischer hoe beter, om daarmee tegelijk hun status te bevestigen. Ze gebruikten een glazen servies voor de drank. [[w:Marcus Gavius Apicius|Marcus Gavius Apicius]], een Romeinse kok uit de 1e eeuw, liet honderden recepten na. Het vlees werd eerst gekookt tot het wit was en daarna gebakken of gebraden en het werd zoet geserveerd. De overwegende smaak van de Romeinse keuken was zoetzuur. Op fresco's stond heel vaak voedsel afgebeeld rond [[w:Romeinse mythologie|mythologische thema's]].

Een beroemde witte wijn was die van Noord-Italië. Deze dronk keizer [[w:Imperator Caesar Augustus|Augustus]] ook. De wijnen smaakten naar [[w:Marsala (wijn)|Marsala]] of [[w:Retsina|Retsina]] en werden enkel verdund met water gedronken. Wijn puur en onversneden drinken gold als sociaal volkomen verwerpelijk. Bij grote feestbanketten werd wijn uit Griekenland geïmporteerd geserveerd. Op een groot banket dat door [[w:Caesar|Caesar]] werd gegeven waren er volgens teksten twee Italiaanse wijnen (uit de buurt van Rome en van Sicilië afkomstig) en ook twee Griekse, namelijk uit Chios en Lesbos. Men hield wijn wel eens koel met sneeuw uit de bergtoppen.

De Romeinse keuken was zeer gekruid en kende veel zware en ingewikkelde sausen. De typische vissaus, ''garum'' of ''liquamen'' genoemd, was altijd een onmisbaar ingrediënt. De Romeinen gebruikten het als 'ketchup' bij iedere maaltijd. De artisanale bereiding van vissaus nam 2 tot 3 maanden in beslag. Als basis werden ingewanden en afval van makreel of tonijn gebruikt, waaraan heel veel zout werd toegevoegd, waarna het goedje in grote vaten ging gisten (en tot in de verre omgeving een afschuwelijke stank verspreidenverspreidde). Maar de Romeinen waren er dol op. In de Byzantijnse tijd werd er ook wijn aan toegevoegd. De bovenste vloeibare laag van het eindproduct was het meest begeerd en dus het duurst.

Er zijn installaties voor vissaus gevonden in Ostia, de haven van Rome, en in Noord-Afrika (ver genoeg van huis?) en ook daar waren zij bij havens en dergelijke gelegen vanwege de geur. De installaties zijn gigantisch groot. Ook in Pompeï en in Spanje warenstonden zulke erinstallaties.

Boodschappen werden door slaven gedaan, al dan niet vergezeld van hun meester, op de markt van Trajanus en het Forum bijvoorbeeld, voor ervoordat daar administratieve en andere gebouwen kwamen. ErDe rondomgeving eromheen was er in feite wat we nu een shoppingcenter, noemen: een complex van 150 winkels, ook boven en langs een straatje.

Er waren talrijke tavernen in Romeinse steden. Die waren voor de armen, die zich geen eigen keuken konden permitteren. Zij gingen dagelijks met een pot op stap om er eten en heet water te halen, of maakten wat eten op een vuurtje in de kamer. Bepaalde tavernen leverden ook nog andere diensten. Ze waren gelinkt aan de prostitutie. BegoedeGegoede Romeinen gingen er nooit naartoenaar toe, maar zij kenden andere plaatsen, die vaak met speciale symbolen waren aangeduid.