Heraclitus over de natuur/De voorgangers en de onbekwaamheid
In weerwil van het gegeven dat het woord en de universele ene wijsheid zo van gewicht zijn, hebben de meeste mensen daar geen oog voor, terwijl zij vasthouden aan hun particuliere meningen. Want velen zijn onbekwaam, zelfs de grote leermeesters der meesten. De mensen zijn de in de conversatie onvermogenden (9) en afwezigen die niet luisteren (10). Zij zijn niet in staat uitspraken te doorgronden (11), zijn afgescheiden van en niet vertrouwd met dat waarmee zij in een ander opzicht toch ook verbonden zijn (12) en denken aan veel dingen niet en leren niets (13). Door hen oogsten de populaire verkondigers die leugens bewaken en daardoor zullen worden bestraft roem (14). De grote massa der mensen vertrouwt op deze leugenachtige en onwetende leermeesters (15), aangezien zij worden misleid door wat voor de hand ligt (16) en hun bevindingen die het resultaat waren van hun onderzoek inadequaat zijn (17). Daarom kunnen wij ons niet op hen beroepen (18). Soms weten zij wel veel, maar dit garandeert nog niet dat zij ook verstand bezitten (19). Een bijzonder geval is Pythagoras, de uitslover, die slechts particuliere wijsheid vormde (20) en die als een geslepen prater verkondigde (21). Het is geboden op te passen voor mensen die in zulke aangelegenheden voorop lopen (22).
Inhoud van dit hoofdstuk
[bewerken]