Amerikaanse literatuur/William Faulkner

William Faulkner, een van de grote Amerikaanse schrijvers van de 20e eeuw, werd in 1897 geboren in New Albany, Mississippi en stierf in 1962. Zijn bekendste romans zijn The Sound and the Fury (1929), As I Lay Dying (1930), Sanctuary (1931), Light in August (1932), Absalom, Absalom! (1936), The Unvanquished (1938), The Hamlet (1940), Intruder in the Dust (1948), Requiem for a Nun (1951), A Fable (1954; Pulitzer Prize), The Town (1957), The Mansion (1959), en The Reivers (1962; Pulitzer Prize). Naast romans publiceerde Faulkner verschillende bundels van korte verhalen zoals These 13 (1931), Go Down, Moses (1942), Knight's Gambit (1949), en Big Woods (1955). Daarnaast schreef hij ook collecties van essays en gedichten.

De Falkners waren een oude familie van de Zuidelijke staten van de VS; hij veranderde de spelling van zijn naam in Faulkner toen hij in 1924 zijn eerste boek The Marble Faun publiceerde, een verzameling gedichten. Faulkner werd in 1918 in Canada tot kadet-piloot van de Royal Air Force opgeleid. Hij was vervolgens student aan de Universiteit van Mississippi in de periode 1919-1920, en woonde voor korte tijd in Parijs in 1925. In 1931 kocht hij in Oxford, Mississippi, waar hij woonde, een herenhuis van voor de burgeroorlog, "Rowanoak," en werd een virtuele kluizenaar voor de rest van zijn leven.

Als schrijver was het Faulkner vooral te doen om zijn eigen regio, het diepe Zuiden, te onderzoeken. De meeste van zijn romans spelen zich af in de Yoknapatawpha-provincie, een denkbeeldige plaats in Mississippi met een kleurrijke geschiedenis en een gevarieerde bevolking. Die provincie is een microkosmos van het Zuiden als geheel, en Faulkners romans onderzoeken de effecten van de ontbinding van traditionele waarden en van autoriteit op alle niveaus van die maatschappij. Een van zijn belangrijkste thema's is het misbruik van de zwarten door de Zuidelijke blanken. Faulkners romans vertellen over het verval en de angst van het Zuiden sinds de Burgeroorlog. Hoewel er veel gewelddadige gebeurtenissen in plaatsvinden, zijn de tragedies op een meelevende en energieke manier verteld. Faulkners stijl is retorisch, en zeer symbolisch. Hij was ook een briljant literair schrijver, die veelvuldig gebruikmaakte van ingewikkelde tijdsequenties en van de stream of consciousness-techniek. In 1949 werd hij bekroond met de Nobelprijs voor de Literatuur.

Faulkners eerste gepubliceerde boek was een poëziebundel, The Marble Faun (1924). Zijn eerste roman, Soldier's Pay, volgde kort daarna in 1926. In 1929 publiceerde hij de twee romans waarvoor hij voor het eerst door critici geprezen werd: Sartoris en The Sound and the Fury. Bij deze laatste roman maakte hij gebruik van een experimentele en vernieuwende narratieve techniek: vier verschillende vertelstandpunten waarin gebeurtenissen uit heden en verleden elkaar overlappen. Faulkners hoofdthema's, de desintegratie van families en de strijd die ze in moeilijke omstandigheden moeten leveren, zijn hier reeds aanwezig.

Zijn volgende roman, Sanctuary (1931), portretteert het kwaad van de mensheid. Het is een gewelddadig boek, met verdorven personages, dat voor veel controverse zorgde; het werd een van zijn best verkochte romans.

In de jaren 1930 publiceerde Faulkner As I Lay Dying (1930), Light in August (1932), en Absalom, Absalom! (1936). In al deze werken maakt hij steeds meer gebruik van experimentele narratieve technieken, met inbegrip van het verschuiven van standpunten en het gebruik van flashbacks. Zijn laatste romans, verzameld onder de titel de Snopes Trilogy, zijn The Hamlet (1940), The Town (1957), en The Mansion (1959).

Faulkner schreef ook scenario's en korte verhalen - en zijn korte verhalen spelen zich vaak af vaak in hetzelfde fictieve Yoknapatawpha County van zijn romans. Met name Go Down, Moses (1942), een verzameling korte verhalen, wordt beschouwd als een van zijn belangrijkste werken en wordt nog steeds veel gelezen.