Amerikaanse literatuur/F. Scott Fitzgerald
F. Scott Fitzgerald (geboren op 24 september 1896 in St. Paul, Minnesota - overleden op 21 december 1940 in Hollywood, Californië) was een Amerikaans romancier en schrijver van korte verhalen uit het begin van de twintigste eeuw, die het bekendst is om zijn bijzondere portrettering van het rijke middenklasseleven in de jaren 1920. Scott Fitzgerald bedacht ook de term Jazz Age voor dit nieuwe tijdperk van "ontspanning" dat hij bekritiseerde in romans zoals The Great Gatsby.
Fitzgerald schreef over de wereld van de "flappers" en de gouden jongens en meisjes van de "Roaring Twenties". In lyrisch proza beeldt hij dit milieu uit op een tegelijk kritische en sympathieke wijze. Zijn meesterwerk is The Great Gatsby uit 1925, een stevige kandidaat voor de titel van de ultieme "Great American novel". Zijn leven en werk werden sterk beïnvloed door zijn echtgenote, de flamboyante en knappe schrijfster Zelda Fitzgerald, die door hem "the first American Flapper" werd genoemd. F. Scott Fitzgeralds huwelijk met Zelda was bijzonder tumultueus door alcoholisme, wederzijdse ontrouw, wedijver en jaloezie. Zelda had verschillende zenuwinzinkingen tijdens hun huwelijk. Hoewel ze nooit scheidden, was het echtpaar vervreemd van elkaar toen F. Scott overleed in 1940.
Romans
[bewerken]- This Side of Paradise (New York: Charles Scribner's Sons, 1920)
- The Beautiful and Damned (New York: Scribners, 1922)
- The Great Gatsby (New York: Scribners, 1925)
- Tender Is the Night (New York: Scribners, 1934)
- The Love of the Last Tycoon (New York: Scribners, onafgewerkt, postuum gepubliceerd in 1941)