Trotski voor beginners/Wat is de permanente revolutie

De permanente revolutie is een type revolutie waar eerst de bourgeoisie de macht overneemt, maar voordat zij zich enigszins kan ontplooien, neemt het proletariaat de macht weer van hen over. Nadat de macht in eigen land is geconsolideerd, wordt geprobeerd de revolutie te exporteren en te stimuleren in het buitenland. De permanente revolutie bestaat dus uit een 'intern' en een 'extern' deel. Dit laatste deel is het 'permanente' aan dit type revolutie. Deze theorie is door Karl Marx bedacht; vanuit het oogpunt dat het socialisme niet geïsoleerd ontwikkeld kan worden, omdat een revolutie nooit werkelijk tot zijn recht komt als zij slechts in één land plaatsvindt; daar zijn andere landen voor nodig. Trotski heeft de theorie verder ontwikkeld, in tegenstelling tot Stalin, die er fel op tegen was, en 'socialisme in één land' prefereerde. Zie hiervoor ook vraag 19. Een goed voorbeeld van de eerste stap van de permanente revolutie is de Russische revolutie. Nadat de tsaar was afgezet in de Februarirevolutie, werd er een nieuwe – tijdelijke – regering aangesteld; bestaande uit leden van de bourgeoisie. De nieuwe regering bleek niet in staat te zijn om te voldoen aan de wensen van het volk - "brood voor iedereen, alle macht aan de sovjets, beëindig de oorlog!" – dus de onvrede hield niet op. Zij leidde tot de Oktoberrevolutie, waar de communisten – het proletariaat – de macht overnamen. Trotski verklaarde het slagen van de Oktoberrevolutie doordat er ondertussen diverse grote buitenlandse bedrijven in Rusland gevestigd waren, wat een groei aan arbeiders, en daarmee een groei van het proletariaat veroorzaakte. Dit proletariaat was in macht en omvang erg groot geworden, zodat er nu meer macht was tegen een verzwakte bourgeoisie. Hij stelt ook dat een socialistische revolutie pas kan plaatsvinden als een land zich kapitalistisch heeft ontwikkeld; zo worden er "een wereldmarkt, een wereldarbeidsdeling en wereld-productieve krachten geschapen," wat leidt tot het feit dat "de wereldeconomie als geheel ontvankelijk is gemaakt voor een socialistische transformatie."

Ook is het volgens de theorie van de permanente revolutie zeer onverstandig halverwege de revolutie, als de massa’s in beweging zijn gekomen, plots een gematigde koers te gaan varen. Een goed voorbeeld uit Trotski’s tijd hiervoor is de Spaanse Burgeroorlog; de Iraanse Revolutie is eveneens een goed voorbeeld. De communisten uit deze situaties werden gematigder, waardoor zij hun macht langzamerhand verloren, onderdrukt werden, en alle sporen van de revolutie uiteindelijk weggevaagd werden.