Engelse literatuur/Ben Jonson
Benjamin Jonson (Westminster), Londen, ±11 juni 1572 – aldaar, 6 augustus 1637]) was een toneelschrijver, dichter en acteur uit de Engelse renaissance. Als tijdgenoot van William Shakespeare is hij vooral bekend om zijn satirische toneelstukken Volpone, The Alchemist, en Bartholomeus Fair, die worden beschouwd als zijn beste werken. Daarnaast wordt hij ook geroemd om zijn lyrische poëzie. Jonson had een grote invloed op 17e-eeuwse toneelschrijvers en dichters.
In vergelijking met Shakespeare was Jonson veel meer een publieke figuur, die graag commentaar gaf op zijn tijdgenoten uit literaire en filosofische kringen. Hij was een heel belezen man en had een hogere opleiding genoten dan Shakespeare. Jonson schreef zeer persoonlijke gedichten (in tegenstelling tot de mysterieuze sonnettencyclus van Shakespeare). Tijdens het bewind van Jacobus I van Engeland schreef Ben Jonson vele "masques", grootse spektakels aan het hof met dans, muziek en toneel. In zijn tijd werd hij nog meer geëerd dan Shakespeare.
Werken
[bewerken]- Every Man in his Humour (1598)
- Every Man out of his Humour (1599)
- Cynthia's Revels (1600)
- The Poetaster (1601)
- Sejanus (1603)
- Volpone (1606?)
- Epicoene or The Silent Woman (1609)
- The Alchemist (1610)
- Catiline (1611)
- The Devil is an Ass (1616)
- Bartholomew Fair (1614)
- The Staple of News (1625)
- The New Inn (1629)
- The Magnetic Lady (1632)
- The Tale of a Tub (1633)
- The Sad Shepherd (onvoltooid)
- Timber: or Discoveries made upon Men and Matter (1640)