Engelse literatuur/Alexander Pope
Alexander Pope (1688-1744) was in de vroege 18e eeuw de meest toonaangevende dichter. Hij werd geboren in Londen als zoon van een rooms-katholieke lakenhandelaar. Als kind was hij vaak ziek en hij zou zijn hele leven last blijven hebben van een zwakke gezondheid en uitputting. Naar verluidt droeg hij versleten, opgevulde kleding om zijn mismaakt figuur te verbergen.
Pope onderscheidde zich al vroeg als dichter: hij schreef op zijn zestiende een reeks gedichten onder de titel Pastorals (gepubliceerd in 1709). Zijn berijmde vertalingen van de Ilias (1720) en de Odyssee (1725), alsook zijn uitgave van Shakespeares werken waren in zijn tijd echte bestsellers die hem bijzonder vermogend maakten. Hij kon er een landgoed in Twickenham mee kopen en voortaan een rijkelijk leven leiden.
Pope vertaalde niet alleen heldendichten (epen), maar schreef ook zogenaamde 'mock epics' (spotepen) zoals The Rape of the Lock (1714) en The Dunciad (1728-1743) waarin hij zijn literaire vijanden hekelde.
19e-eeuwse romantische dichters hadden weinig waardering voor hem, maar tegenwoordig wordt hij toch beschouwd als een meesterlijk beoefenaar van de satire en het heroic couplet. Hij is de op één na (na Shakespeare) meest geciteerde schrijver in The Oxford Dictionary of Quotations. An Essay on Criticism uit 1711, een van zijn eerste grote gedichten, is de belangrijkste bron voor bekende citaten als "To err is human, to forgive divine" (dwalen is menselijk, vergeven is goddelijk) en "A little learning is a dangerous thing;" (een beetje kennis is een gevaarlijk ding). Ook de uitdrukking "For fools rush in where angels fear to tread" (dwazen stormen binnen waar engelen zich niet wagen), bedoeld om mensen tot voorzichtigheid aan te manen, is van hem afkomstig.