Nederlandse literatuurgeschiedenis/De neoromantiek

Van neoromantiek is geen echt vaste definitie te geven. De term wordt vooral gebruikt voor een niet-realistische richting binnen het verhalende proza, die begon in de laatste jaren van de 19e eeuw en zich aan het begin van de 20e eeuw nog een tijdlang voortzette. Centraal in dit soort romans staat onder meer een onbestemd verlangen naar een beter en 'hoger' leven, maar dit blijft eigenlijk altijd een onvervulbare droom. Verder wordt de verbeeldingskracht nu weer centraal gesteld, in tegenstelling tot de rechtstreekse waarneming die het realisme van de jaren ervoor kenmerkte.

Bekende namen

• Arthur van Schendel
• Aart van der Leeuw
• Augusta de Wit