Sociale geschiedenis in de literatuur/Inleiding
1. Inleiding
Dit boek gaat over de Franse literatuur uit de periode 1000-1500.
Mevrouw prof. Danielle Régnier-Bohler wil per se niet beweren dat de inhoud van deze literatuur het dagelijkse leven van die tijd weergaf, maar er zijn toch wel een aantal tendensen uit te halen die aanwijzingen geven omtrent dat dagelijkse leven. Zo kreeg bijvoorbeeld het individu in deze literatuur gaandeweg een grotere rol. Dit laat vermoeden dat het individu in het dagelijkse leven eveneens een grotere rol kreeg. In de vroege Middeleeuwen zagen we nog dat een mens die zich in zijn eentje buiten zijn parentele begaf zo ongeveer in levensgevaar verkeerde. In de literatuur van de hoge en late Middeleeuwen stapte hij wel eens uit de gemeenschap (om er vervolgens weer in terug te keren).
Rond 1250 lijkt er een kantelpunt bereikt te zijn. De mensen in de verhalen zijn niet meer zo transparant: tot dan toe waren de "goeien" ook werkelijk goed en de "kwaaien" helemaal fout. Daarna trokken de mensen in de verhalen zich terug achter een muur, ze kregen een masker, een persoonlijkheid.
Dit zou men kunnen zien als een kwestie van individualisering, maar in de late Middeleeuwen en zelfs nog in de Renaissance was het samenwonen met velen een ideaal.[1] Rijkdom en macht werden deels afgemeten aan het aantal mensen dat men doorlopend om zich heen had.
Niet alle namen van de boeken die prof. Danielle Régnier-Bohler aanhaalt zijn hier genoemd.