Italiaanse renaissance/Die Kultur der Renaissance in Italien
Die Kultur der Renaissance in Italien (De cultuur van de Renaissance in Italië) is een uit 1860 daterend werk over de Italiaanse Renaissance van de hand van de Zwitserse historicus Jacob Burckhardt. Samen met zijn Die Geschichte der Renaissance in Italien uit 1867 behoort het tot de klassieken over de historiografie van de renaissance.
Burckhardt onderzocht de door historici tot dan toe veronachtzaamde kronieken uit de renaissance zelf om het politieke en culturele klimaat van de periode te onderzoeken. In zijn boek benadrukte hij vooral de contrasten tussen middeleeuwen en de renaissance die hij als 'Führerin' beschouwde van een nieuw tijdperk dat voor de mens was aangebroken. Het vreemde aan dit boek is misschien wel dat Burckhardt, als kunsthistoricus in dit historiografisch werk maar weinig aandacht had voor de kunst in de renaissance. Later zou hij in Die Geschichte der Renaissance in Italien (1867) wel de architectuur van de renaissance behandelen.
Inhoud[bewerken]
In De cultuur van de Renaissance in Italië beschrijft Burckhardt de Italiaanse renaissance als een breuk met de Middeleeuwen en het begin van de Nieuwe Tijd. Het werk bestaat uit zes delen:
- Deel een: De staat als kunstwerk (Der Staat als Kunstwerk)
- Deel twee: De ontwikkeling van het individu (Entwicklung des Individuums)
- Deel drie: De wedergeboorte van de oudheid (Die Wiedererweckung des Altertums)
- Deel vier: De ontdekking van de wereld en de mens (Die Entdeckung der Welt und des Menschen)
- Deel vijf: De samenleving en festivals (Die Geselligkeit und die Feste)
- Deel zes: Moraliteit en religie (Sitte und Religion)