Griekse mythologie/Okeanos

Oceanus of Okeanos (Grieks: Ὠκεανός) was een Griekse zeegod en Titaan. Hij is de personificatie van de oceaan, die door de oude Grieken en Romeinen werd gezien als een immense rivier die de platte wereldschijf in zijn geheel omcirkelde. Okeanos regelde daarnaast ook de opkomst en ondergang van de hemellichamen: Helios (de zon), Selene (de maan) en de sterren.

Volgens sommige geleerden werd Okeanos eerst geassocieerd met al het water dat zout was; hij was dus ook de Middellandse Zee en de gehele Atlantische Oceaan. Maar naarmate de geografische kennis van de oude Grieken zich uitbreidde, werd Okeanos steeds meer gezien als de wateren die verder van Griekenland lagen en waarvan niet veel bekend was. Poseidon zou over de Middellandse Zee heersen.

Op Griekse afbeeldingen heeft Okeanos vaak een gespierd bovenlijf en het onderlijf van een slang. Hij heeft een lange baard en er groeien één a twee lange horens of kreeftenscharen op zijn hoofd. Vaak afgebeeld waren een slang, een school vissen en een roeiriem.

Okeanos was de eerstgeborene van de Titanen, de kinderen van Ouranos en Gaia. Hij verenigde zich met Tethys, één van de andere twaalf Titanen, en samen met haar had hij drieduizend kinderen, de Oceaniden, Nimfen die alle vormen van water personifieerden. Hij was ook de vader van de Potamiden (de riviergoden) en de Cercopen (twee aapachtige dieven). Sommigen zeggen dat ook Triptolemus zijn zoon was.

Qua positie als eerste van de Titanen of mythologische reuzen en qua functie toont hij overeenkomsten met Aegir in de Noordse mythologie.

In de meeste variaties van de mythe over de oorlog tussen de Titanen en de Olympianen nam Okeanos (samen met Themis zijn neef Prometheus) niet deel aan de gevechten. Hij sloot zich bij geen van beide kanten aan en trok zich terug. Ook nam Okeanos niet deel aan de opstand tegen zijn vader Ouranos. Door deze acties raakte hij nogal afgezonderd van zijn broers en zusters.