Leer jezelf ecologisch tuinieren/Dennenwolfsklauw

1

2

3

4

5

De dennenwolfsklauw komt voor op vochtige, voedselarme grond in heidevelden, korstmossen-dennenbossen en in de duinen onder kruipwilgen.

Alle families?	Familie: Wolfsklauw (Lycopodiaceae) Geslacht: Huperzia Soort: Huperzia selago
Rode lijst.	Deze in het wild voorkomende plant staat op de rode lijst in Nederland en/of België. Dat betekent dat ze kwetsbaar of (bijna) uitgestorven zijn. Zaai of plant ze en verspreid overtollig zaad.
Stengel/Tak:	Opstijgende stengels, die alleen aan de voet wortels vormen. De zijtakken zijn bijna allemaal even lang.
Blad:	Spitse bladeren, die aan dennennaalden doen denken. De spitse 6-8 mm lange en 1-1,5 mm brede bladeren zitten spiraalvormig, afstaand of los aanliggend en vaak naar binnen gekromd op de stengel. Dicht bij de stengeltop zitten in de oksels van de bladeren broedknoppen, die bij aanraking makkelijk kunnen afbreken en dan op de grond gaan wortelen.
Hoogte/Lengte: Meer van dezelfde hoogte?	± 5-25 cm.
Bodem: Meer onder dezelfde omstandigheden?	Grondsoort: Voedselarm. Zon Water ◑ ∼
Goede buren:	Goede buren voor deze plant: Gewassen uit de kensoort voor de klasse van de naaldbossen
Geneeskracht:	Wordt als geneeskrachtig gezien bij de volgende behandelingen: In Scandinavië werden aftreksels van de plant gebruikt tegen wormen en luizen. Mogelijk is dit gebaseerd op de signatuurleer, aangezien de gele sporangia in de bladoksels doen denken aan ongedierte dat met de zuigsnuit in het lichaam zit. In Noorwegen wordt het "luizengras" genoemd en in Zweden vlooienwolfsklauw". In Polen werd het kruid nog recent gebruikt in plaats van pilocarpine als mioticum bij de behandeling van glaucoom. In de Sovjet-Unie is getracht met kleine doses van dit kruid de (psychische) verslaving aan alcohol te doorbreken in de zogenaamde aversietherapie.
Let op!:	Al sinds de late middeleeuwen is de dennenwolfsklauw in de Noordwest-Europese geneeskunde als medicijn is toegepast. Mousse purgative herinnert eraan dat het een drastisch purgatieve werking heeft. De plant bevat echter giftige alkaloïden. In de zestiende eeuw werd de geneeskrachtige grote wolfsklauw wel verwisseld met de dennenwolfklauw en "in sommige winkels verkocht als Spica celtica en de leek houdt het daar ook voor, tot grote schade en pijn van de zieke mens". De vergiftigingsverschijnselen worden veroorzaakt door de sterke anti-cholinesterase activiteit. Farmacologisch zijn de alkaloïden de meest actieve bestanddelen. De alkaloïden van de dennenwolfsklauw hebben een sterk braakverwekkende en miotische werking.
FAQ:	Vragen en/of antwoorden over de Dennenwolfsklauw?

Maan(d)	Werk	KK	KT	LT	VW	ZD	PA	RA
7-12	Zie vermeerderwijze. De dennenwolfsklauw draagt van juli tot december sporen waarmee ze zich vermeerdert.