Nederlandse literatuur in de middeleeuwen/Middelnederlandse mystiek

Vaak wordt er naar deze fase uit de Nederlandse literatuur verwezen als de Middelnederlandse vrouwenmystiek. Daar is veel voor te zeggen, want het waren in hoofdzaak twee vrouwen die de toon zetten bij deze mystieke teksten: Hadewijch en Beatrijs . Beiden schreven, de een als begijn, de ander als non, hun mystieke ervaringen op met een duidelijk didactisch doel: hoe nog in dit leven God kon worden ervaren. Daarmee verschilden ze van de reguliere kerk die pas heil beloofde in een leven na de dood. Mystieke ervaringen van vrouwen - een vorm van extase en overgave die gepaard ging met verlies van zelfcontrole - werden door de toenmalige katholieke kerk dan ook slechts argwanend geduld.