Tarot/Tarot van Marseille

Cavalier de Bâton

De Tarot van Marseille (Frans: Tarot de Marseille) is een van de oudste tarotversies en is bedoeld voor amusement en divinatie. Het ontwerp dat omstreeks 1500 al bekend was in Noord-Italië en Frankrijk, kreeg veel navolging in uitvoeringen van latere makers.

Oorsprong

Een tarotspel dat aan de Marseille-versie voorafgaat is een 15e-eeuws, uit Noord-Italië afkomstig spel waarvan nog enkele kaarten zijn overgebleven. De oorsprong van de tarot is nogal duister. De Franse occultist Papus geloofde net als Éliphas Lévi in een Egyptische oorsprong en speculeerde er op dat zwervende zigeuners (bohémiens) de tarot naar Europa hadden gebracht (Papus: 'Le Tarot des Bohémiens'.) Andere auteurs dachten dan weer dat de zigeuners (Roma) de tarot via Italië geïntroduceerd hadden in Frankrijk. Een meer plausibele verklaring is dat, toen Frankrijk Milaan veroverde in 1499, de Franse en Zwitserse soldaten waarschijnlijk de Milanese tarotkaarten hebben gezien zoals die nu nog in de Gary Collection van de bibliotheek van Yale University te bezichtigen vallen.(Cary Collection in de 'Beinecke Rare Book and Manuscript Library', Yale University in New Haven, Connecticut). Vandaar zou het 'Milanese' ontwerp zich dan verspreid hebben over Zwitserland en Oost-Frankrijk. Ergens in de 16e eeuw werd wat nu bekend is als 'Tarot de Marseille' de standaard tarotset in deze Franssprekende gebieden.

De tarot van Nicolas Conver, gegraveerd in 1760, werd lange tijd beschouwd als de oudste in Marseille geproduceerde tarot. Zijn erfgenaam Philippe Camoin heeft in 2001 echter bekendgemaakt dat er een vroeger exemplaar van François Chosson bestaat, dat bijna een eeuw eerder werd gemaakt (1672). Hij kwam het op het spoor dankzij de documenten van zijn grootouders en vond het in een Zwitsers museum te Soleure, waar men eigenlijk niets afwist van de herkomst. (Zie website van Camoin: Le Tarot de Marseille ancien le plus célèbre)

Alhoewel de geschiedenis van speelkaarten in Europa al aanvangt in de late 14e eeuw, dateert de opvatting over de tarot als 'magisch systeem' en verondersteld symbolisch compendium van wijsheid slechts van tweehonderd jaar terug. Tarotkaarten werden voordien zowel voor gewoon kaartspel als voor voorspelling gebruikt, maar het is pas door Antoine Court de Gébelins werk "Le Monde Primitif Analysé et Comparé avec Le Monde Moderne" uit 1773 dat het occult gebruik van de tarot op de voorgrond kwam. En dat is tot op heden zo gebleven. Court de Gébelin was op visite bij vrienden die met de tarot aan het spelen waren. Hij onderzocht de kaarten van de Grote Arcana (de troefkaarten) en kwam tot de conclusie dat het een meer dan drieduizend jaar oude geheime doctrine van Egyptische priesters bevatte. Het was de 19e-eeuwse occultist Gérard Encausse, ook gekend onder de naam Papus, die het spel de naam Tarot de Marseille gaf in zijn boek Tarot des Bohémiens (1889). In dat boek noemde hij het tarotspel, naar het voorbeeld van Gébelin, "Le Clef absolue de la science occulte le plus ancien du monde". Ook de titel van Papus boek "Le Tarot De Bohémiens" was geïnspireerd op Gébelins theorie over een veronderstelde oud-Egyptische afkomst. (Richard Cavendish: 'The Tarot' - hoofdstuk 2. The universal key (Chancellor Press))

Structuur

Een volledig set van 78 kaarten bestaat uit een reeks van 22 kaarten met tot de verbeelding sprekende middeleeuwse taferelen, de De Grote Arcana", en de resterende 56 kaarten bestaan uit 4 reeksen van 14 kaarten die de "Kleine Arcana" genoemd worden.

Betekenis van de kleuren

De felle kleuren zijn door Marteau zelf aangebracht en zouden ook een symbolische en esoterische betekenis hebben. Philippe Camoin, de erfgenaam van de beroemde "Maître Cartier" Nicolas Conver is op het moment de enige overgebleven kaartenmaker in Marseille. Op zijn website is een kleurencodeVoor de kaarten gedrukt werden, gebeurde de inkleuring handmatig. In het drukproces gingen echter subtiliteiten en kleurverschillen verloren, die Camoin in een "gerestaureerde tarot" wil herstellen.) te vinden die een interpretatie geeft van de oorspronkelijke betekenis van de kleuren die in de Tarot van Marseille gebruikt worden:

• Violet: + het onpersoonlijke, wijsheid, - opoffering, dood
• Wit: + zuiverheid, extase, onsterfelijkheid, - ijzige (dodelijke) kou
• Hemelsblauw: + ontvankelijkheid voor hemelse krachten, - afhankelijkheid tegenover de vader
• Donkerblauw: + ontvankelijkheid voor aardse krachten, - machtswellust, tirannie
• Heldergeel: + helderziendheid, bewustzijn, werkzame intelligentie, - ongevoeligheid, wreedheid, emotieloos bewustzijn, ontvankelijke intelligentie, dwaasheid, vernietiging
• Huidkleur: + menselijkheid, leven, - zinnelijk plezier materialisme, onderdrukking
• Rood: + dierenrijk, levenskracht, vitaliteit, - misdadig, geweld
• Heldergroen: + de aan hemelse krachten gerelateerde natuur, plantenrijk, - afhankelijkheid tegenover de moeder
• Donkergroen: + de aan aardse krachten gerelateerde natuur, - verzwolgen worden
• Zwart: + creatief magma, diepzinnig werk chaos, - achteruitgang, dood