- The Taming of the Shrew (1590-1594) is een een van de vroegste komedies van Shakespeare. Het toneelstuk vertelt het verhaal van de rijke man Baptista die twee dochters heeft: de mooie Bianca en de temperamentvolle Katherine. Baptista besluit dat Bianca pas kan trouwen als zijn oudste dochter Katherine een echtgenoot heeft gevonden. Veel vrijers zijn geïnteresseerd in Bianca, maar ze moeten eerst een huwelijkskandidaat vinden voor Katherine. Petruchio, een geestige en vastberaden man, gaat de uitdaging aan en wil Katherine het hof maken om met haar te trouwen. Door een reeks slimme tactieken en psychologische spelletjes 'temt' Petruchio Katherines geest en uiteindelijk trouwen ze. De transformatie van Katherine wordt gezien als een triomf, waardoor het stuk vragen oproept over genderrollen en maatschappelijke verwachtingen.
- Timon of Athens (ca. 1606) schreef Shakespeare waarschijnlijk in samenwerking met Thomas Middleton. De tragedie verscheen pas in druk in de First Folio van 1623. Het stuk vertelt het verhaal van de rijke en vrijgevige Atheense edelman Timon. Timon staat bekend om zijn uitbundige levensstijl en zijn bereidheid om geld te lenen aan zijn vrienden en kennissen zonder terugbetaling te verwachten. Zijn vrienden, die van zijn vrijgevigheid hadden geprofiteerd, laten hem echter in de steek als hij in zware financiële problemen verkeert. Timon realiseert zich dat zijn zogenaamde vrienden alleen geïnteresseerd waren in zijn rijkdom. Verbitterd en gedesillusioneerd trekt hij zich terug in de wildernis buiten Athene, waar hij de mensheid vervloekt en zweert wraak te zullen nemen. Timons voormalige bediende, Flavius, blijft hem trouw en probeert hem te steunen, maar Timon wijst zijn hulp af. Uiteindelijk sterft Timon alleen in de wildernis, verteerd door zijn haat tegen de mensheid.
- Titus Andronicus (1589/1592) is een duister en intens stuk over de diepten van menselijke wreedheid en de vernietigende kracht van wraak. Het stuk bevat gruwelijke gewelddaden, waaronder verkrachting, verminking en moord. Door zijn schokkende aard als 'wraaktragedie' is Titus Andronicus onderwerp van controverse en discussie geweest. De tragedie verhaalt over de Romeinse generaal Titus Andronicus, die terugkeert uit de oorlog en verstrikt raakt in een cyclus van wraak, geweld en verraad. Na de dood van zijn zonen in de strijd, zoekt Titus Andronicus wraak op de koningin van de Goten, Tamora, en haar zonen voor hun gruwelijke daden. Het stuk behandelt thema's als wraak, gerechtigheid en de destructieve aard van geweld, met als hoogtepunt een tragische en bloedige uitkomst. Hoewel het stuk in de tijd van Shakespeare niet zo populair was in vergelijking met zijn latere werken, heeft het de afgelopen jaren meer erkenning en waardering gekregen. Sommige critici zien het als een weerspiegeling van de wrede aard van de mensheid en een commentaar op de gevolgen van ongecontroleerd geweld.
- Troilus and Cressida schreef Shakespeare vermoedelijk rond 1602. Het stuk speelt zich af tijdens de Trojaanse oorlog en behandelt thema's als liefde, eer en de zinloosheid van oorlog. Troilus en Cressida biedt een cynische kijk op oorlog en romantische liefde. Het onderzoekt de complexiteit van de menselijke natuur, de wispelturigheid van relaties en de desillusie die kan voortvloeien uit idealistische overtuigingen. Het stuk roept diepgaande vragen op over de aard van eer, loyaliteit en de menselijke conditie. Het verhaal volgt de Trojaanse prins Troilus, die verliefd wordt op Cressida, de dochter van een Trojaanse priester. Hun liefde wordt op de proef gesteld wanneer de Griekse held Diomedes Cressida gevangen neemt en meeneemt naar het Griekse kamp. Ondanks haar beloften van trouw, wordt Cressida verleid door Diomedes, waardoor Troilus diepbedroefd achterblijft. Ondertussen zijn de Grieken en Trojanen verwikkeld in een langdurige oorlog. Het stuk trekt de eer en integriteit van de krijgers in twijfel, evenals de motivaties achter de oorlog zelf. Shakespeare portretteert de Griekse helden, zoals Achilles en Ajax, als moreel gebrekkig en egoïstisch, terwijl de Trojaanse prins Hector naar voren komt als een meer eerbaar en sympathiek personage.
