Periodiek systeem/Boorgroep, isotopen
Kernfysica van de elementen in de boorgroep[Bron 1][bewerken]
Met uitzondering va het synthetische element nihonium hebben alle leden van de boorgroep stabiele isotopen. De atoomnummers van de elementen zijn oneven, wat tot gevolg heeft dat het aantal stabiele isotopen voor boor, gallium en thallium beperkt blijft tot twee, terwijl aluminium en indium momo-isotopisch zijn. Voor indium geldt dat overigens alleen voor de stabiele isotopen: het meeste in de natuur aangetroffen indium is licht radioactief: .
, , , , , , en vormen de stabiele nucliden.[1] Deze isotopen komen, in relatie met het voorkomen van het element, in ruime mate in de natuur voor.
Daar staat tegenover dat de theorie voorspelt dat alle isotopen met een atoomnummer groter dan 66 instabiel zijn ten opzichte van -verval. Omgekeerd betekent dat dat alle elementen met een atoomnummer kleiner of gelijk aan 66 theoretisch wat hun energie-inhoud betreft (uitzonderingen worden gevormd door Tc, Pm, Sm en Eu) minstens een stabiel isotoop hebben dat stabiel is tegen alle vormen van radioactief verval, behalve spontane splijting, die mogelijk is voor elementen met een hoger atoomnuummer dan 40.
Net als alle andere elementen hebben de elementen in de boorgroep ook radioactieve isotopen, zowel in natuurlijke hoeveelheden die eerder sporen[Noot 1] genoemd moeten worden, als synthese-producten. Het isotoop met de hoogste halfwaardetijd, 4.41 × 1014 jaar, is . Ondanks zijn radioactief verval maakt dit isotoop het grootste deel uit van het natuurlijk voorkomende iridium. Het isotoop in deze groep met de kortste halfwaardetijd, die toch nog lang genoeg is om meetbaar te zijn, is : 350±50 × 10−24 s.
Sommige van de radio-isotopen spelen een belangrijke rol in de research; sommige worden gebruikt tijdens de productie van commerciële goederen, of heel zeldzaam in de uiteindelijke producten.[2]
Bronnen[bewerken]
- ↑ Deze paragraaf is een vertaling van de tekst in het lemma Boron group op de Engelstalige Wikipedia, paragraaf "Nuclear" zoals deze op 10 oktober 2023 aanwezig was.
Noten in de tekst[bewerken]
- ↑ De halfwaarde tijd voor deze nucliden is kort, maar ze worden continue gevormd door radioactief verval van een ander nuclide
Verwijzingen in de tekst[bewerken]
- ↑ (2011) The Group 13 Metals Aluminium, Gallium, Indium and Thallium: Chemical Patterns and Peculiarities p. ii Uitgever: John Wiley & Sons
- ↑ Downs, Anthony John (1993). Chemistry of aluminium, gallium, indium, and thallium, pp. 19–24. Chapman and Hall Inc. ISBN: 978-0-7514-0103-5