Periodiek systeem/Boorgroep, biologie
Geen van de elementen uit de boorgroep vervult een belangrijke biologische rol in hogere dieren, maar sommigen zijn op zijn minst geassocieerd met levende organismen. De zwaarste leden van de groep zijn toxisch, net als andere elementen uit dezelfde periode.
Boor is een essentieel voedingsbestandeel voor de meeste planten, waarin het een rol speelt in het verstevigen van de celwand. Boor komt ook in het menselijk lichaam voor en is een sporen-element, al is het laatste woord in de discussie over zijn functie nog niet gezegd. De mogelijkheid van boorzuur om diësters te vormen met vicinale diolen heeft een rol gespeeld in de opheldering van de structuur van de verschillende koolhydraten. Deze reactie opent ook de weg naar een grotere rol voor boor in het menselijk lichaam dan vroeger gedacht. Aangetoond is dat boor in staat is om de functie van ijzer op een aantal plaatsen over te nemen, met name in het wondgenezingsproces is dit gevonden.[1]
Aluminum, hoewel veel voorkomend in de natuur, heeft geen bekende biologische rol in planten of dieren.[2]
Van gallium is geen biologische rol bekend, maar door zijn gelijkenis met ijzer(III) is het in staat een binding aan te gaan met de eiwitten die betrokken zijn bij het transport en de opslag van ijzer.[3] Hoewel dus geen biologische functie bekend is, heeft het wel een stimulerende werking op het metabolisme.
Indium en het zwaardere thalium spelen geen bekende biologische rol, hoewel indiumzouten in kleine dosis, net als gallium, het metabolisme kunnen stimuleren.
Bronnen
[bewerken]- ↑ Deze paragraaf is een vertaling van de tekst in het lemma Boron group op de Engelstalige Wikipedia, paragraaf "Biological role" zoals deze op 10 oktober 2023 aanwezig was.
Verwijzingen in de tekst
[bewerken]- ↑ Conor Reilly: (2004) The nutritional trace metals p. 217 Uitgever: Blackwell Publishing
- ↑ Exley, Christopher (2013), "Aluminum in Biological Systems", in Kretsinger, Robert H.; Uversky, Vladimir N.; Permyakov, Eugene A. (eds.), Encyclopedia of Metalloproteins, New York, NY: Springer, pp. 33–34, doi:10.1007/978-1-4614-1533-6_105, ISBN: 978-1-4614-1533-6, retrieved 2022-04-17
- ↑ Robert R. Crichton: (2008) Biological inorganic chemistry: an introduction p. 9