Gedichten uit de wereldliteratuur/Los heraldos negros
Uiterlijk
- LOS HERALDOS NEGROS
- César Vallejo (1918)
- Hay golpes en la vida, tan fuertes … Yo no sé!
- Golpes como del odio de Dios; como si ante ellos,
- la resaca de todo lo sufrido
- se empozara en el alma … Yo no sé!
- Son pocos; pero son … Abren zanjas oscuras
- en el rostro más fiero y en el lomo más fuerte.
- Serán talvez los potros de bárbaros atilas;
- O los heraldos negros que nos manda la Muerte.
- Son las caídas hondas de los Cristos del alma,
- de alguna fe adorable que el Destino blasfema.
- Esos golpes sangrientos son las crepitaciones
- de algún pan que en la puerta del horno se nos quema.
- Y el hombre … Pobre … pobre! Vuelve los ojos, como
- cuando por sobre el hombro nos llama una palmada;
- vuelve los ojos locos, y todo lo vivido
- se empoza, como charco de culpa, en la mirada.
- Hay golpes en la vida, tan fuertes … Yo no sé!
- DE ZWARTE HERAUTEN
- (vertaling door Wikibookauteurs)
- Er zijn slagen in het leven, zo krachtig ... Ik weet het niet!
- Slagen als van de haat van God; alsof, tegenover hen,
- de onderstroom van alle leed
- opwelde in de ziel ... ik weet het niet!
- Ze zijn zeldzaam, maar ze zijn... Ze maken diepe voren
- in het meest woeste gezicht en op de sterkste rug.
- Misschien zijn het de hengsten van barbaarse Attila's;
- of de zwarte herauten die door de dood naar ons zijn gestuurd.
- Ze zijn de diepe val van de Christus der zielen
- van een gekoesterd geloof gelasterd door het lot.
- Die bloedige slagen zijn als het knetteren van
- brood dat verbrandt bij de ovendeur.
- En de mens ... Ocharme ... ! Hij keert zich om, zoals
- wanneer een klap op de schouder ons roept;
- draait zijn gestoorde ogen, en alles wat leeft
- welt omhoog, als een poel van schuld, in zijn blik.
- Er zijn slagen in het leven, zo krachtig ... Ik weet het niet!