Gedichten uit de wereldliteratuur/Ic sach noyt so roden mont

Hertog Jan, de "dichter te paard" trekt ten strijde. Illustratie uit de Codex Manesse, waarin de liefdeslyriek van de hertog werd opgetekend.

Ic sach noyt so roden mont (Hertog Jan van Brabant, 13e eeuw)

Ic sach noyt so roden mont

Noch oec so minlike oegen,

Als si heeft, die mi heeft gewont

Al in dat herte dogen.

Doch leve ic in hogen

Ende hope des loen ontfaen:

Geeft si mi qualen dogen

Si mach mis beteren saen.

Lief, mi hevet u minne

So vriendelike bevaen,

Dat ic u met sinne

Moete wese onderdaen.

Mi es wale, als ic mach sijn

Bi minre scone vrouwen,

Ende ic danne haer claer anscijn

Ende haer gelaet mach scouwen.

God verde si van rouwen!

Si es so wale gedaen,

Dat ic haer bi trouwen

Moete tallen dienste staen.

Lief, mi hevet u minne

So vriendelike bevaen,

Dat ic u met sinne

Moete wese onderdaen.

---

Hertaling (door wikibookauteurs)

Nooit zag ik zulke rode mond

Of zulke lieve ogen

Als die van haar, die mij heeft verwond

Zo doorstaat mijn hart die smart.

Toch blijf ik welgemoed

En hoop beloond te worden:

Als zij mij zo kan kwetsen

Kan zij ook mijn wonden helen.

Liefste, mij heeft uw liefde

Zo innig ontroerd,

Dat ik met heel mijn hart

Uw onderdaan wil zijn

Ik voel me goed als ik

Bij mijn schone vrouw mag zijn,

Zodat ik haar stralend aanschijn

En haar gezicht mag aanschouwen.

Dat God haar spare van verdriet!

Ze is zo uitzonderlijk

Dat ik haar te allen tijde

Trouw ten dienste moet staan.

Liefste, mij heeft uw liefde

Zo innig ontroerd,

Dat ik met heel mijn hart

Uw onderdaan wil zijn.