Gedichten uit de wereldliteratuur/After Death
Het gedicht van Christina Rossetti met Nederlandse vertaling
After Death is een petrarcaans sonnet van Christina Rossetti waarin de spreker, een overleden vrouw, zich richt tot een man die aan haar sterfbed staat. Ze maakt de lezer erop attent dat de man niet bereid is het lichaam van de vrouw aan te raken, waaruit de conclusie kan worden getrokken dat hij dit waarschijnlijk ook niet deed toen ze nog leefde. De spreker in het gedicht bekritiseert de man omdat hij medelijden met haar heeft wanneer ze dood is, en niet om haar gaf toen ze nog leefde. Zij lijkt vrede te hebben met het feit dat ze dood is en de man nog leeft.
Het oorspronkelijke gedicht
After Death door Christina Rossetti
The curtains were half drawn, the floor was swept
And strewn with rushes, rosemary and may
Lay thick upon the bed on which I lay,
Where through the lattice ivy-shadows crept.
He leaned above me, thinking that I slept
And could not hear him; but I heard him say,
‘Poor child, poor child’: and as he turned away
Came a deep silence, and I knew he wept.
He did not touch the shroud, or raise the fold
That hid my face, or take my hand in his,
Or ruffle the smooth pillows for my head:
He did not love me living; but once dead
He pitied me; and very sweet it is
To know he still is warm though I am cold.
Nederlandse vertaling
Na de dood (Nederlandse vertaling door Jules Grandgagnage (2020)[1]
De gordijnen waren halfgesloten, de vloer bedekt
met biezen, en het bed waarop ik lag,
bestrooid met rozemarijn en bloesemtak,
met schaduwen van ranken door het traliewerk.
Hij boog zich over me, dacht dat ik slapen wilde,
Ik kon hem niet horen; maar hij sprak:
‘Arm kind, arm kind’: en wendde zich af
waarna hij huilde na een diepe stilte.
De lijkwade liet hij onberoerd, en mijn gezicht verborgen,
hij nam mijn hand niet in de zijne,
of schikte het zachte kussen niet voor mijn hoofd:
Levend hield hij niet van mij; maar eens dood
had hij medelijden met me; en wat is het fijn
te weten dat hij levend warm is, hoewel ik ben gestorven.
 
|
Deze tekst/vertaling heeft de licentie Creative Commons Naamsvermelding 3.0;. In het kort: het staat u vrij de tekst te gebruiken en te verspreiden, onder voorwaarde dat u de naam vermeldt van de auteur ("Jules Grandgagnage"). |
Referentie
- ↑ Bron: Vertaalde gedichten, onder Creative Commons-licentie CC BY-SA