Elektrochemie voor MBO/Introductie

---

Vorige pagina

Inhouds­opgave

Dit is de laatste pagina

Index

---

Elektrochemie

In de elektrochemie worden die technieken bestudeerd waarbij elektrische verschijnselen informatie verschaffen over chemische eigenschappen en grootheden. Elektriciteit kent een aantal verschillende aspecten, die elk op hun eigen wijze binnen de chemie gebruikt worden. Een kort overzicht ervan volgt hieronder.

Potentiaal

Potentiaal en potentiaalverschil zijn sinds 1800, het jaar waarin Alessandro Volta de eerste batterij maakte, met de chemie verbonden. De door hem gebouwde zuil van Volta maakte zowel voor natuurkundigen als voor chemici het bestuderen van elektrische stroom en de effecten daarvan mogelijk.
In de scheikunde wordt de meting van potentialen vooral als alternatief voor indicatoren toegepast. In de zuur/base-titratie wordt in commerciële laboratoria nauwelijks nog met indicatoren gewerkt. Bijna overal is de visuele eindpuntsbepaling van titraties vervangen door een instrumentele methode, waarbij de gemeten potentiaal tussen twee elektroden een indicatie vormt voor het bereikte eindpunt.

De relatie tussen chemie en potentiaal wordt in de potentiometrie bestudeerd.

Potentiaal

Alessandro Volta

Lading

Na de ontwikkeling van de batterij door Alessandro Volta]] was het mogelijk het effect van een continue stroom elektriciteit op zoutoplossingen te onderzoeken. Michael Faraday legde hiermee de basis van de coulometrie: bij deze methoden is de hoeveelheid lading die gebruikt wordt tijdens het proces de basis van de meting.

Op basis van de metingen van Faraday werd het mogelijk de valentie van elementen op een simpele manier te meten.

Lading

Michael Faraday

Weerstand

In de 19e eeuw is door de Duitse natuurkundige Georg Ohm de naar hem genoemde wet ontdekt. Hiermee werd het mogelijk de relatie tussen potentiaalverschil en stroomsterkte in een getal uit te drukken. In de chemie wordt de Ohm bijna nooit gebruikt. Weerstand is in de chemie een beetje onhandig begrip. Vaker wordt er met de reciproke waarde van de weerstand, de geleidbaarheid (zie hieronder) gewerkt.

Weerstand

Georg Ohm

Geleidbaarheid

Geleidbaarheid en weerstand zijn elkaars tegengestelde. Op natuurkundelessen aan de middelbare school is het gebruikelijk om hiervoor de eenheid "ohm" aan te houden. Eigenlijk is het begrip geleidbaarheid niet eens zo moeilijk uit te leggen naast het begrip weerstand.

Geleidbaarheid is een maat van hoe makkelijk elektrische stroom door een materiaal gaat.

De eenheid van elektrische weerstand is ohm (met symbool "Ω"), die voor de geleidbaarheid is Siemens (met symbool "S"), genoemd naar de Duitse uitvinder (en industrieel) Werner von Siemens. De relatie tussen de ohm en de siemens is eenvoudig:

$\mathrm {1\ siemens\ =\ {\frac {1}{1\ ohm}}}$ en $\mathrm {1\ ohm\ =\ {\frac {1}{1\ siemens}}}$

 

Geleidbaarheid

Werner von Siemens

---

Vorige pagina

Inhouds­opgave

Dit is de laatste pagina

Index

---