Ab Urbe Condita/De Pompeio et Caesare
De strijd die aan het eind van de republikeinse periode gestreden werden tussen Gnaius Pompeius Magnus en Gaius Iulius Caesar verschilde niet qua motief van eerdere politieke strijden in Rome, maar wel in de manier waarop deze strijd beslecht werd. Het was immers een strijd om de gloria van de familia, die kost wat kost bereikt moest worden én dit streven van gloria bestond in de gedachtenwereld van de Romeinen al vanaf de stichting van de stad, toen Romulus zijn broer Remus doodde in zijn streven naar gloria.
De strijd die eind - tweede en begin - eerste eeuw gevoerd werd tussen de optimates en populares, kende in het begin een onderscheid tussen beide informele "partijen" op het gebied van hun manier om de top te bereiken. Terwijl de optimates van mening waren dat de besten de top zouden bereiken via de geijkte republikeinse cursus honorum, meenden de populares dat het doel de middelen heiligde en waren dan ook niet te beroerd hun handen vuil te maken.
Met de opkomst van Gaius Marius en Lucius Cornelius Sulla zou er echter een verschuiving plaats vinden: elk middel was nu geoorloofd, zolang het belang van de eigen "partij" maar gewaarborgd werd. Zo greep Sulla, een fervent aanhanger van de optimates, manu militare naar de macht, iets wat voor de vroege optimates vast en zeker not done was. Ook de proscriptiones van Sulla waren geen geijkte manier om om te gaan met je politieke tegenstanders, maar voor de optimates die zich hoe langer hoe meer in het nauw gedreven zagen door de populaire populares was nu elk middel geoorloofd om "de republiek van de ondergang te redden", zoals het in hun visie heette te zijn.
Het is in deze periode dat Gnaius Pompeius, lid van een nederige plebejische gens maar zoon van een consularis, en Gaius Iulius Pompeius, lid van een oude en voorname gens maar zoon van een praetorius, hun jeugd doorbrachten. Terwijl de eerste al heel jong een echte blitzcarrière maakte, moest de jonge Caesar heel wat tegenslagen verwerken onder de dictatuur van Sulla door de familiebanden van de Iulii met Gaius Marius van de populares en Caesars huwelijk met Cornelia Cinna, dochter van de toenmalige leider van de populares Lucius Cornelius Cinna.
Referenties
[bewerken]- T. Holland, Rubicon. Het einde van de Romeinse Republiek, Amsterdam, 2006. ISBN: 9025320511
- F. Meijer, Macht zonder grenzen. Rome en zijn Imperium, Amsterdam, 2006. ISBN: 9025334229
- H. Oppermann, Julius Caesar, Roeselare, 2005. ISBN: 9054668903
- E. Van 't Dack, De 'andere' Caesar, Leuven, 2002.
- T.P. Wiseman, Caesar, Pompey and Rome, 59–50 b.c., in CAH² IX (1994), pp. 368-423.