In plaats van door de gedistribueerde parameters
r
,
l
,
g
{\displaystyle r,l,g}
en
c
{\displaystyle c}
, kunnen we de lijn ook kenmerken door
de karakteristieke impedantie :
Z
0
=
r
+
j
ω
l
g
+
j
ω
c
{\displaystyle Z_{0}={\sqrt {\frac {r+j\omega l}{g+j\omega c}}}}
en de voortplantingscoëfficiënt :
γ
=
(
g
+
j
ω
c
)
(
r
+
j
ω
l
)
=
α
+
j
β
{\displaystyle \gamma ={\sqrt {(g+j\omega c)(r+j\omega l)}}=\alpha +j\beta }
,
waarin
α
{\displaystyle \alpha }
(alpha) de dempingscoëfficiënt is en
β
{\displaystyle \beta }
(beta) de fasedraaiingscoëfficiënt .
Er geldt:
r
+
j
ω
l
=
γ
Z
0
{\displaystyle r+j\omega l=\gamma Z_{0}}
en
g
+
j
ω
c
=
γ
Z
0
{\displaystyle g+j\omega c={\frac {\gamma }{Z_{0}}}}
waarmee de grootheden in elkaar omgerekend kunnen worden.
Verkortingsfactor [ bewerken ]
Een andere grootheid, de verkortingsfactor
ζ
{\displaystyle \zeta }
(zeta), is:
ζ
=
v
l
i
j
n
v
0
{\displaystyle \zeta ={\frac {v_{lijn}}{v_{0}}}}
Daarin is
v
l
i
j
n
{\displaystyle v_{lijn}}
de lijnsnelheid en
v
0
{\displaystyle v_{0}}
de lichtsnelheid in vacuüm. De verkortingsfactor is de factor waarmee de golflengte van het signaal in vacuüm verkort wordt tot de golflengte op de lijn, immers met
T
{\displaystyle T}
de periode, is:
λ
l
i
j
n
=
v
l
i
j
n
T
=
ζ
v
0
T
=
ζ
λ
0
{\displaystyle \lambda _{lijn}=v_{lijn}T=\zeta v_{0}T=\zeta \lambda _{0}}