Griekse mythologie/Atlantis

Atlantis

De mythe over Atlantis is een raadsel. Er zijn geen concrete bewijzen dit 'eiland' ooit bestaan heeft. Het voor ons bekende verhaal is afkomstig van de Griekse filosoof Plato. Deze beweert dat dit verhaal afkomstig is van de Egyptische priesters, die al heel lang documenten over het verleden bijhielden.

Mythe over Atlantis

Het verhaal luidt als volgt onder de woorden van Plato:

In het midden van geheel het eiland was er een vlakte, de mooiste van alle vlaktes werd er gezegd. In het midden van het eiland dichtbij de vlakte was er een berg. Poseidon brak die berg af in een kring van zee en aarde, beurtelings, terwijl hij een kring maakte, enerzijds twee van de aarde, anderzijds van de zee drie, zodat de vlakte ontoegankelijk was voor mensen: want schepen en het varen was er toen nog niet. Poseidon zelf versierde het eiland in het midden: want hij gaf twee bronnen, de ene warm, en de andere koud. Geheel het eiland werd Atlantis genoemd en de zee werd de Atlantische zee genoemd, omdat de eerste koning de naam Atlas had. Het eiland zelf gaf hij zeer veel hulpmiddelen van het leven, eerst wel bergbrons - dat toen zeer kostbaar was behalve goud - vervolgens brandhout en bloemen, en ten slotte olifanten. In dat eiland Atlantis hadden de koningen de grote en wonderbare macht. Zij heersten wel over geheel het eiland, maakten zich meester van andere eilanden en van het vasteland in Libië wel tot Egypte, in Europa tot Tyrrhenië. Latere tijd verdroegen de goden die hoogmoed niet meer en straften ze de inwoners van Atlantis met aardbevingen en overstromingen: in één dag en nacht verzonk het eiland Atlantis onder de zee.

Atlantisch spoor

In 1970 deed de Griekse archeoloog Marinatos een opzienbarende ontdekking: op het eiland Santorini (in de oudheid 'Thera' genaamd), een vulkanisch eilandje zo'n 80 km ten noorden van Kreta, trof hij een volledige vrij goed bewaarde stad aan onder een dikke lavalaag van tientallen meters: Akrotiri, dat meteen werd omgedoopt tot 'Pompeii van de Egeïsche zee'. De vondsten leerden al heel snel dat dit een rijke Minoïsche kolonie was en dat de Minoïsche beschaving dus een dubbelrijk Kreta-Thera betrof.

De gigantische vulkaanuitbarsting van 1600 V.C. had Akrotiri onder een lavalaag bedolven en zowat de helft van het eiland in de zee doen storten. Marinatos had eindelijk het raadsel van de plotse verdwijning van de Minoïsche beschaving opgelost: de enorme tsunami's die met het instorten van de helft van het eiland gepaard gingen, hebben in zuidelijke richting de Minoïsche vloot van de kaart geveegd en de Minoïsche paleizen op Kreta onherstelbare materiële en economische schade toegebracht.