Gitaarakkoorden
Bij het gitaar leren spelen komt vaak de term gitaarakkoorden aan bod. Gitaarakkoorden zijn net zoals noten een manier om gitaar te leren spelen. Je kunt pas spreken van gitaarakkoorden als drie verschillende tonen te horen zijn als je de gitaar snaren aanslaat. Omdat elke snaar al een unieke toon produceert geeft dit vaak misverstanden als we het hebben over gitaarakkoorden. Een betere uitleg van gitaarakkoorden zou dan zijn: ‘wanneer 3 verschillende snaren met de vingers op een bepaalde positie worden ingedrukt’. Toch zijn er gitaarakkoorden, zoals het ‘E7’ of ‘Em’ akkoord waarbij 2 snaren worden ingedrukt. Omdat de open snaar ook mag worden gezien als een vingerpositie kunnen we dit toch een gitaarakkoord noemen.
Gitaarakkoorden en vingerzetting[bewerken]
Een gitaar is in 3 stukken in te delen: kop, hals en body. Elk onderdeel heeft zo zijn eigen functie. De kop (stemmechanieken) zijn voor het stemmen van de snaren. De hals is voor de vingerzetting en bespelen van de gitaar en de body (klankkast) voor het versterken van de klank. Om een gitaarakkoord te spelen maak je gebruik van de gitaarhals. De gitaarhals is opgedeeld in verschillende vakjes (posities genoemd). Elk vakje is opgedeeld door middel van een ijzeren staafje (fret genoemd). De posities tel je van kop tot body. Dus het vakje onder de ‘topkam’ is positie één.
Topkam: is het dikkere staafje gelegen tussen de gitaarhals en kop van de gitaar.
Nu kun je verder tellen, positie 2…3…4 en ga zo maar door. De eerste 5 posities van de gitaar zijn al voldoende om veel verschillende gitaarakkoorden te kunnen spelen. Een gitaarakkoord bestaat uit een bepaalde vingerzetting. Om het makkelijker te maken kun je aan iedere vinger en pink een nummer geven. Dit heeft voordelen wanneer je gitaarakkoorden uit een gitaarakkoorden diagram wilt spelen. De nummers die je aan de vingers toekent zijn als volgt.
De wijsvinger (1), middelvinger (2), ringvinger (3) en pink (4).
Bij het spelen van een gitaarakkoord wordt aanbevolen om altijd de wijsvinger als basis te nemen. Vanuit daar kun je eenvoudig de zetting van de andere vingers bepalen. Nu kun je een gitaarakkoord spelen. Let erbij wel op dat het per akkoord verschilt welke snaren je aanslaat. Vaak sla je dan de eerste of de bovenste twee snaren niet aan. Bij een A en C akkoord sla je de eerste dikke E-snaar niet aan. En bij een B-, D- en F-akkoord sla je de eerste 2 snaren niet aan. Dat zijn dus de E- en A-snaar. Nu nog even kort over de snaren van een gitaar. We gaan hierbij uit van een standaard 6 snarige akoestische gitaar. De snaren van dik naar dun zijn E, A, D, G, B, E. Een ezelsbruggetje die hier vaak voor wordt gebruikt is ‘Een Aap Die Geen Bananen Eet’.
Soorten gitaarakkoorden[bewerken]
Er zijn veel verschillende soorten gitaarakkoorden. Er kunnen zelfs honderdduizenden gitaarakkoorden gespeeld worden. Denk maar aan mineur, majeur, septiem, sus, powerchard en drieklank akkoorden. Al deze gitaarakkoorden zijn eigenlijk gebaseerd op de basis gitaarakkoorden. Dit zijn de A-, B-, C-, D-, E-, F- en G-gitaarakkoorden. Alle andere akkoorden zijn een variatie op deze basisgitaarakkoorden. Als je het symbooltje Am ziet, dan is dat eigenlijk een A mineur akkoord. En bijvoorbeeld een A7 akkoord is een A-dominant septiem akkoord. En zo zijn er nog vele andere variaties.
Gitaarliedjes spelen met gitaarakkoorden[bewerken]
Om liedjes met de gitaar te spelen zijn gitaarakkoorden een handig hulpmiddel. Een bekend hulpmiddel om gitaarakkoorden af te lezen is het ‘gitaarakkoorddiagram’. In dit gitaarakkoord diagram wordt precies uitgelegd, welke snaren je wel en niet moet aanslaan. Ook wordt de vingerzetting vermeld en welke vingers welke snaren indrukken. Vandaar dat we eerder in dit bericht al nummers toekende aan iedere vinger. De meeste gitaarliedjes zijn al te bespelen met 4 gitaarakkoorden. Ook kan een capo een handig hulpmiddel zijn wanneer je gitaarliedjes wilt spelen.
Capo: is een handig hulpmiddel wanneer je vingers tekort komt. Het is een knijper die je plaatst op een bepaalde positie om zo alle snaren een aantal tonen hoger te laten klinken. Dit is soms nodig bij bepaalde gitaarliedjes.
Zie ook[bewerken]
Bronvermelding[bewerken]
- Bron afbeeldingen: Overzicht gitaarakkoorden