Basiskennis chemie6/pH-titraties inleiding
Zuur-base titraties
Tot nu toe heb je bij de tritraties van zuren met basen of omgekeerd vooral gebruik gemaakt van indicatoren om vast te stellen of het equivalentiepunt bereikt was. Aan de kleursverandering van de oplossing kon je zien dat het equivalentiepunt bereikt was.
De indicator gaf bovendien voor het bereiken van het equivalentiepunt al een soort van waarschuwing: "Je bent er bijna" doordat je de kleur van na het equvalentiepunt al vast even te zien kreeg. Hoe dichter je bij het equivalentiepunt was hoe langer de kleur ichtbaar bleef, tot uiteindelijk het omslagpunt bereikt was.
Indicator
Zuur met base
Oeps, iets te ver
Zuur met base
Oeps, iets te ver
In de volgende paragrafen zul je meer stilstaan bij het pH-verloop tijdens de titratie. Je zult zien hoe dit verloop ook een aanwijzing vormt voor het in de buurt komen van het equivalentiepunt. Dit is vooral belangrijk, omdat de pH een relatief makkelijk te meten grootheid is, waardoor het mogelijk wordt de onzekerheid weg te nemen die altijd samenhangt met de menselijke, en dus ook jouw, waarneming van kleuren. Ook voor mensen die om welke reden ook minder goed zijn in het waarnemen van kleuren wordt het zo mogelijk titraties uit te voerren.
Met het meten van pH heb je al kennis gemaakt bij het hoofdstuk "Buffers".
pH-meten
Met het gegeven dat er sterke en zwakke zuren zijn, en bovendien of je het zuur of de base als titrant gebruikt, zijn er nogal wat combinaties mogelijk. Begonnen wordt met de combinatie van een sterk zuur getitreerd met een sterke base, daarna komen de andere mogelijkheden aan bod.