Analytische chemie/Conductometrie
Conductometrie houdt zich bezig met het meten (metrie) van geleiding (conductie). Algemeen kan dit zowel op metalen als oplossingen slaan, maar in de analytische chemie gaat het voornamelijk over oplossingen.
Uitgangspunten
[bewerken]De conductometrie is eerst beschreven vanuit de elektriciteitsleer. In dat wetenschapsgebied is de wet van Ohm een van de hoekstenen van de theorievorming. Het probleem dat door chemici vervolgens behandeld moest worden is dat de weerstand van oplossingen niet lineair samenhangt met de concentratie van de oplossing. Pas als gekeken wordt naar "een gedeeld door de weerstand", ontstaat een lineair verband tussen concentratie en meetwaarde:
De eenheid die gebruikt wordt is eerst 1/Ω. Vervolgens wordt Ω-1 gebruikt. Omdat in de wiskunde "1 gedeeld door" ook omschreven wordt als "inverse" of "omgekeerde" werd vervolgens het ohm-teken omgekeerd in de regel geplaatst. In de tijd dat gedrukte tekst samengesteld werd uit losse letterblokjes was dat vrij simpel. Op een computer is het lastiger de omega op zijn kop te zetten.
Uiteindelijk is gekozen voor een eigen eenheid, de Siemens. Deze eenheid is genoemd naar Siemens