Leer jezelf ecologisch tuinieren/Miscanthus

Uit Wikibooks

Ecologisch tuinieren

Inleiding
De tuinkalender
Register
Wat zijn planten
Algemene begrippen
Sorteringslijsten
Grondbewerking
Plantkunde
Vermeerderen
Plantenfamilies
Geslachten
Soorten
Plantenziekten
Problemen
Het dierenleven
De moestuin
De kruidentuin
De boomgaard
De siertuin
De speeltuin

Miscanthus is een geslacht van ongeveer 15 soorten overblijvende grassen uit de Grassenfamilie, die thuishoren in de subtropische en tropische regio's van Afrika en Zuid-Azië. Eén soort, Miscanthus sinensis (Prachtriet), is verbreid richting het gematigde Oost-Azië.

De in Nederland bekende plant is Miscanthus sinensis 'Giganteus'. Deze wordt ook wel "Olifantsgras" genoemd, zodat ze verward wordt met het uit Afrika afkomstige Pennisetum purpureum. Deze reus wordt ook wel aangezien voor Bamboe.

Miscanthus sinensis 'Giganteus' heeft een zeer hoge biomassaproductie en kan dus goed gebruikt worden als veevoer of als energiegewas voor het produceren van duurzame energie. De hoge elasticiteit van de stengel maakt de plant ook geschikt voor grondstof als bouwmaterialen. De stevige wortels verhinderen daarnaast erosie van de bodem.

Siergrassen

In Nederlandse tuinen worden sinds enige jaren veel siergrassen aangeplant, in navolging van de ook internationaal bekende schrijver, kweker en tuinarchitect Piet Oudolf en anderen. Onder deze siergrassen is Prachtriet (Miscanthus sinensis) het meest vertegenwoordigd, samen met Pampasgras (Cortaderia selloana) en Lampepoetsergras (Pennisetum alopecuroïdes).

Bij het veredelen deed de Duitse kweker Ernst Pagels het pionierswerk. Hij heeft veel mooie rassen gewonnen en dat is de reden dat relatief veel cultivars Duitse namen dragen. Er is veel variatie: onder andere in hoogte, groeikracht en habitus. M. sinensis 'Zebrina' en de meer stijf omhoog groeiende M. sinensis 'Stricta' met de gele banden zijn vrij bekend. Vele Miscanthussen krijgen een fraaie herfstkleur, bijvoorbeeld: M. sinensis 'Flammenmeer' en M. sinensis 'Africa'. Sommige soorten krijgen geen pluimen in ons klimaat (bijvoorbeeld de witbonte M. sinensis 'Variegata'), maar de meeste vallen op door meestal glanzende rozebruine pluimen. Door hun toenemende populariteit verschijnen er steeds meer rassen. Er is onder andere een tendens van lagerblijvende rassen die wat sneller een plek kunnen hebben in de relatief kleine Nederlandse tuinen.

De Miscanthussen excelleren in de herfst met hun pluimen en behouden vaak in de winter een mooi silhouet. Het is om die reden en ook ter bescherming tegen de vorst verstandig ze pas in het voorjaar handbreed af te knippen, om plaats te maken voor de nieuwe groei. Bijna alle houden ze van zon en niet te droge grond. Miscanthussen woekeren niet, maar vormen wel een steeds grotere pol. M. sinensis 'Giganteus' kan als uitzondering ook met weinig zon toe.

Soorten

Van het geslacht zijn de volgende soorten bekend:

Nog niet beschreven soorten:

Externe links

Wikipedia
Meer afbeeldingen over dit onderwerp vindt u in Categorie Miscanthus op Wikimedia Commons
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.