Leer jezelf ecologisch tuinieren/Meidoorn

Meidoorn (Crataegus) is een geslacht van struiken die van nature in Europa, Noord-Amerika, Azië en Noord-Afrika voorkomen. Sommige soorten komen ook als boom voor. De meidoorn werd vanwege de doornen op de takken veel gebruikt in hagen. Het hout is hard en fijn van structuur.

Soorten

• 
  Eenstijlige meidoorn (Crataegus monogyna syn. C. oxycantha)
• 
  Tweestijlige meidoorn (Crataegus laevigata)

Eigenschappen

De eenstijlige meidoorn kan een boom worden tot 10m hoog terwijl de tweestijlige meidoorn een struik is die tot 4,5m hoog wordt. Ze bloeien in mei/juni met sterk geurende bloemen. Op de takken zitten doorns.

Als sierboom wordt van de tweestijlige meidoorn het ras 'Paul's Scarlet' aangeplant. Deze heeft gevulde, rozerode bloemen en vormt geen vruchten. Door de gevulde bloemen is deze meidoorn minder gevoelig voor bacterievuur (Erwinia amylovora). De boom wordt tot 6 meter hoog. De boom wordt door oculeren vermeerderd op de onderstam van de andere soorten.

Medicinaal

Meidoorn wordt al sinds de 16e eeuw gebruikt om de bloedsomloop te stimuleren. Deze werking komt o.m. door de inhoudsstof rutine: deze stof is wetenschappelijk bekend om z’n vermogen om blauwe plekken te voorkomen. Bovendien helpt meidoornthee om de cholesterol te verlagen.

Ecologische waarde

De meidoorn is door zijn doorns redelijk beschermd tegen de vraat van grote grazers. Het is een plant die met name voorkomt langs bosranden.

Waardplant

Dit geslacht is waardplant voor onder andere:

• 
  Yponomeuta padella (Meidoornstippelmot)
• 
  Phyllonorycter oxyacanthae (Meidoornvouwmot)
• 
  Theria primaria (Meidoornspanner)
• 
  Latijn (Meidoornmot)
• 
  Euproctis chrysorrhoea (Bastaardsatijnvlinder)
• 
  Iphiclides podalirius (Koningspage)
• 
  Acanthosoma haemorrhoidale (Meidoornkielwants)
• 
  Lochmaea crataegi (Meidoornhaantje)
• 
  Trichius fasciatus (Penseelkever)
• 
  Aphis pomi de Geer (Groene appeltakluis)

De meidoorn is evenals de peer en de mispel vatbaar voor bacterievuur. Hierdoor zijn veel meidoornhagen verdwenen. Vooral meidoorns die oorspronkelijk uit Italië afkomstig waren, bleken vatbaar. De meidoorn mag daarom in bepaalde gebieden ter bescherming van de fruit- en boomteelt niet meer aangeplant worden.

Vermeerdering

De plant vermeerdert zich door zaad en door stekken.