Organische chemie/Inleiding

Organische chemie is de tak van de scheikunde die zich bezighoudt met organische chemische verbindingen en hun reacties. Dat wil zeggen met verbindingen die koolstofatomen en vaak waterstof atomen bevatten. Ook zuurstof en stikstof komen veel, maar niet altijd, voor in organische verbindingen. De overige elementen spelen in speciale takken van de organische chemie een rol.

Een uitzondering wordt gemaakt voor de metaalzouten van carbonaten, cyanides, cyanaten en thiocyanaten. Door het relatieve gemak waarmee de metaalzouten omgezet kunnen worden in de vrije zuren worden de zouten van de organische zuren doorgaans niet in de organische chemie behandeld.

Aanvankelijk dacht men dat deze verbindingen alleen door organismen gemaakt konden worden en van fundamenteel andere aard waren dan anorganische verbindingen. In 1828 toonde de chemicus Friedrich Wöhler door de synthese van de organische stof ureum uit de anorganische stoffen ammoniumcyanaat aan dat dit niet juist is en dat voor de vervaardiging van organische verbindingen geen mysterieuze "vis vitalis" (aan het leven inherente natuurkracht) vereist is. Toch blijft men organische chemie vaak als een afzonderlijke discipline beschouwen, omdat de verbindingen van koolstof vele malen talrijker en in vele gevallen gecompliceerder zijn dan die van andere elementen. Tegenwoordig wordt ook wel de term koolstofchemie gebruikt.

Samenvattend omvat de organische chemie de studie van alle verbindingen waarin koolstof voorkomt met uitzondering van

carbonaten (met het ion ${\ce {CO3^{2-}}}$ )
cyanides (met het ion ${\ce {CN-}}$ )
cyanaten (met het ion ${\ce {OCN-}}$ )
thiocyanaten (met ${\ce {SCN-}}$ )