Italiaanse renaissance/De rol van Florence
| Personen
Niccolo Niccoli of Niccolò de 'Niccoli (1364 - 1437) was een Italiaanse humanist uit de Italiaanse renaissance. Hij werd geboren en stierf in Florence, en was een van de belangrijkste figuren in het gezelschap van andere geleerde mannen die Veel van de meest waardevolle manuscripten in de Laurentiaanse bibliotheek zijn van zijn hand, waaronder die van Lucretius en van twaalf komedies van Plautus. Hij wordt ook beschouwd als de uitvinder van de cursieve letter, nu bekend als Italic of Cancelleresca.  Michelozzo di Bartolomeo Michelozzi (1396 - 1472) was een Italiaans architect en beeldhouwer. Michelozzo werkte in marmer, brons en zilver. Het standbeeld van de jonge Johannes boven de deur van de Dom van Florence, tegenover de doopkapel, werd door hem gemaakt. Hij maakte ook het zilveren beeldje van Johannes de Doper aan de voorzijde van het altaar van San Giovanni. Michelozzo's grote vriend en beschermheer was Cosimo de' Medici, die hij in 1433 begeleidde naar Venetië tijdens zijn korte ballingschap. In Venetië bouwde Michelozzo de bibliotheek van San Giorgio Maggiore, alsook andere gebouwen.  |
Florence staat nu bekend als de bakermat van de renaissance. Gedurende de 14e, 15e en 16e eeuw maakte Florence, de belangrijkste stad in Toscane, een ongekende culturele bloei door. Tegen 1425 had Florence 60.000 inwoners en was het een onafhankelijk bestuurde stadstaat. De stad dankte haar welvaart vooral aan een bloeiende wolnijverheid en de fabricage van wollen stoffen.
Het waren ook enkele Florentijnse schrijvers die het beeld van de renaissance bepaalden. In de 14e eeuw waren dat Dante, Petrarca en Boccaccio. Machiavelli (†1527) leverde een belangrijke bijdrage aan de politieke theorie.
Gedurende de 15e eeuw maakten de Medici, een geslacht van kooplieden en bankiers, zich geleidelijk aan meester van de macht in de republiek. De familie dankte haar rijkdom aan Giovanni de' Medici (1360-1429). Giovanni's zoon, Cosimo de' Medici (1389-1464), genoot de steun van de armere lagen van de bevolking. Hoewel de republikeinse instellingen werden gehandhaafd, beheerste hij de politiek. Lorenzo il Magnifico (1449-1492), diens kleinzoon, genoot vooral faam als dichter, kunstkenner en mecenas.
Twaalf kunstenaarsgilden reguleerden de handel en vormden de basis voor het commerciële succes van Florence. Rijke leden van de gilden bekleedden belangrijke posities in het bestuur en behoorden tot de invloedrijkste burgers van de samenleving. Het Palazzo Vecchio, gebouwd in 1299, was het thuis van de Florentijnse gilden. Het functioneerde als de zetel van de gemeentelijke overheid en het hart van de Florentijnse cultuur. Hier was het dat de 5000 gildeleden, die ook stemrecht bezaten, bijeenkwamen om stadszaken te bespreken en beslissingen te nemen. Onder hen bevonden zich behalve textielarbeiders en bankiers ook metselaars en bouwers, beeldhouwers, advocaten en notarissen.
De factie van de Medici nam Florence, dat al sinds 1115 een republiek was, volledig over nadat Cosimo de' Medici uit ballingschap terugkeerde. De renaissancebeweging begon ook onder zijn regering. Hij was het die |Niccolò Niccoli (1364 – 1437) aantrok, een enthousiast verzamelaar en kopiist van Oudgriekse manuscripten. Onder diens invloed werd Florence al snel een centrum van het humanisme.
Cosimo's enthousiaste patronaat bezorgde Florence een reputatie als leidende renaissancestad. Hij gaf opdrachten aan onder meer Donatello, Brunelleschi en Michelozzo. Al deze commissies kostten Cosimo meer dan 600.000 Italiaanse florijnen.