Gedichten uit de wereldliteratuur/No estrella
Vicente Aleixandre (1889, Sevilla – 1984, Madrid) was een Spaans dichter die de Nobelprijs voor de Literatuur won in 1977. Hij maakte deel uit van de avant-gardistische groepering dichters die zichzelf de Generación del 27 noemde en vooral in de beginfase aandacht had voor esthetische poëzie geschreven in vrije verzen. Hun aandacht voor het onderbewuste zou uiteindelijk uitmonden in surrealistische poëzie. In een eerste fase was Aleixandres poëzie surrealistisch en individualistisch. Later, na 1945, begon hij meer toegankelijke, fijngevoelige gedichten te schrijven met aandacht voor de menselijke conditie. In zijn laatste periode als dichter verschenen er bundels met tragische bespiegelingen over de onvermijdelijke dood, zoals Poemas de la consumación uit 1968.
Het onderstaande gedicht "No estrella" komt uit de dichtbundel Sombra del paraíso (De schaduw van het paradijs), die in 1944 werd gepubliceerd.
.
- No estrella
- ¿Quién dijo que ese cuerpo
- tallado a besos, brilla
- resplandeciente en astro
- feliz? ¡Ah, estrella mía,
- desciende! Aquí en la hierba
- sea cuerpo al fin, sea carne
- tu luz. Te tenga al cabo,
- latiendo entre los juncos,
- estrella derribada
- que dé su sangre o brillos
- para mi amor. ¡Ah, nunca
- inscrita arriba! Humilde,
- tangible, aquí en la tierra
- te espera. Un hombre que te ama.
- Geen ster (Vertaling door wikibookauteurs)
- Wie zegt dat dit lichaam,
- uit kussen gebeeldhouwd, schittert
- als een gelukkige ster? Oh, mijn ster,
- kom naar beneden! Hier in het gras
- wordt je licht eindelijk lichaam, eindelijk vlees.
- Laat me jou bezitten, in het riet
- gevallen ster
- die voor mijn liefde bloed en glans
- zou opofferen. Je behoort
- de hemel niet toe! Hier, nederig,
- tastbaar op aarde, wacht
- een man die van je houdt.