Wikijunior:Wereldwonderen/Hangende tuinen

Een 16e eeuwse interpretatie van de hangende tuinen van Babylon door de Nederlandse schilder Martin Heemskerck

De hangende tuinen van Babylon waren een botanisch en architectonisch kunstwerk dat algemeen wordt gerekend tot de zeven klassieke wereldwonderen. Ze werden in de 6e eeuw v. Chr. gebouwd in opdracht van de Babylonische koning Nebukadnezar. De werken duurden van 606 tot 562 v. Chr. De reden voor de aanleg ervan schijnt te zijn geweest dat de kersverse echtgenote van de koning, Amytes, die afkomstig was uit bergachtige streken, gewend was veel groen om zich heen te hebben en de koning haar wilde helpen wennen aan het leven in het grote Babylon. Ook wordt de half-legendarische koningin Sammu-ramat als bouwster genoemd.

Het bouwsel bestond uit een serie terrassen, omringd door muren met torens. Op die muren waren bomen, struiken en bloemen geplant. De tuinen 'hingen' als het ware boven de oevers van de rivier de Eufraat. Bijzonder was de irrigatiemethode: onderaardse kanalen zorgden voor de aanvoer van water.

De weelderige tuinen worden uitgebreid beschreven door griekse historici zoals Strabo en Diodorus Siculus. Buiten deze beschrijvingen zijn er weinig concrete bewijzen voor het daadwerkelijke bestaan van de tuinen bewaard gebleven. Er zijn geen Babylonische bronnen bekend die over de tuinen berichten. Wel zijn er wat indirecte aanwijzingen gevonden bij opgravingen van het paleis in Babylon, maar deze sluiten niet aan bij de soms zeer uitbundige beschrijvingen van de pracht en praal van de tuinen. Het is mogelijk dat in de loop der tijd de tuinen verward zijn met die van Nineveh. Babylonische bronnen in de vorm van kleitabletten beschrijven namelijk wel tuinen in Nineveh, inclusief een op een schroef van Archimedes gelijkend proces om water op de gewenste hoogte te krijgen.