Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Tafelmanieren, keuken en goede smaak: verschil tussen versies

Vanaf 1650 verscheen in de kookboeken de term "goede smaak". En mensen die er anders over dachten, al waren het hele volkeren, hadden het dus gewoon fout. Een andere smaak werd omschreven als: belachelijk, pure armoede, iets voor Braziliaanse inboorlingen. Wij Europeanen daarentegen waren verfijnd en verstandig en dan vooral de Fransen, die overigens ook zeer beleefd waren.

 

 

In de zeventiende en achttiende eeuw voelde de oude aristocratie zich bedreigd door de opkomst van de rijk geworden grote burgerij (bankiers, succesvolle en internationaal opererende kooplieden, juristen, notarissen, vermaarde artsen en hoge ambtenaren in dienst van de koning). Deze [[w:Nouveau riche|parvenu]]'s pronkten met hun weelderige kleding. De koningen hadden hiertegen al eeuwenlang weeldeverordeningen<ref>[[Sociale geschiedenis van Toscane (1300-1500)/Stadsbestuur|Punt 7. Het stadsbestuur vaardigde weeldeverordeningen uit in Toscane 1300-1500.]]</ref><ref>[[Sociale geschiedenis van de late Middeleeuwen/Kleding en sieraden#Grote burgerij|Grote burgerij in de late Middeleeuwen wilde zich hetzelfde kleden als de adel.]]</ref> uitgevaardigd, maar dat hielp niet. Ze kochten adellijke ambten en titels, grond en kastelen, lieten prachtige huizen bouwen en gaven overdadige feesten.