Turks/Vocaalharmonie: verschil tussen versies
k + {{GFDL-oud}} |
sub |
||
Regel 42: | Regel 42: | ||
''zie ook'': [[w:Vocaalharmonie|Vocaalharmonie]] in wikipedia. |
''zie ook'': [[w:Vocaalharmonie|Vocaalharmonie]] in wikipedia. |
||
<!-- ----------- Hieronder onderhoudsmeldingen -------------- --> |
|||
[[Categorie:Turks|Vocaalharmonie]] |
|||
{{sub}} |
|||
[[de:Türkisch:_Vokalharmonie]] |
[[de:Türkisch:_Vokalharmonie]] |
Versie van 14 aug 2009 21:15
In Turkse talen wordt de term vocaalharmonie gebruikt voor die gevallen waarin een stamwoord affixen (voor- en achtervoegsels) selecteert waarin de klinkers met die van het stamwoord harmoniëren. Zo krijgen in het Turks zelfstandige naamwoorden met in de laatste lettergreep een voorklinker de meervoudsuitgang -ler (met een voorklinker), die met een achterklinker de uitgang -lar (met een achterklinker).
- Voorbeeld: evler (huizen) naast kitaplar (boeken))
Klinker | klein | groot |
---|---|---|
a | a | ı |
ı | a | ı |
o | a | u |
u | a | u |
e | e | i |
i | e | i |
ö | e | ü |
ü | e | ü |
Vele uitgangen (suffixen) passen hun klinker aan de voorafgaande lettergreep aan. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen kleine en grote vocaalharmonie. Er zijn achterklinkers (doffe klinkers: a ı o u) en voorklinkers (heldere: e i ö ü).
Bij de kleine vocaalharmonie volgt na
achterklinkers een a,
voorklinkers een e.
Bij de grote vocaalharmonie volgt op
a of ı een ı,
o of u een u,
e of i een i,
ö of ü een ü.
zie ook: Vocaalharmonie in wikipedia.