Naar inhoud springen

Kookboek/Rijsttafel

Uit Wikibooks
Rijsttafel

Een rijsttafel is een feestelijke dinervorm, afkomstig uit Nederlands-Indië waarbij verschillende gerechten uit de Indonesische en Indische keuken opeenvolgend of tegelijkertijd worden geserveerd. Een rijsttafel kan beschouwd worden als een buffet.

De gerechten voor een rijsttafel kunnen op de eettafel worden gezet of op een aparte buffettafel.

Gerechten

[bewerken]

In principe komen alle gerechten uit de Indonesische keuken in aanmerking. Uiteraard staat het u vrij om ook gerechten uit andere Aziatische keukens toe te voegen.

Enkele suggesties:

  • Zorg voor voldoende gewone rijst zonder toevoegingen. Rijst is de basis, die wordt in principe als eerste midden op een bord geschept. Daar omheen worden kleine porties van andere gerechten gedrapeerd.
  • Kleinere porties van andere soorten rijst, zoals nasi, kruidige rijst maar zonder tomaten, en/of Kantonese rijst. Eventueel ook bami en/of mihoen.
  • Groenten, zoals sambal goreng boontjes (sperziebonen), tjaptjoi, atjar tjampoer, gado gado, komkommer, sajoer lodeh (groente in kokosmelk).
  • Eieren (gekookt of gebakken, soms in een pittig sausje).
  • Vlees, zoals saté (ook wel van tofu) met satésaus, rendang daging (gestoofd rundvlees), gulai ajam (kip met kerrie), ajam smoor (kip met ketjap).
  • Vis
  • Fruit, zoals gebakken banaan.
  • Smaakmakers zoals (meerdere soorten) sambal, ketjap, mango chutney, sambal goreng kentang (kleine frietjes), seroendeng en kroepoek.

Streef naar een scala aan smaken (vet, mager, zoet, zuur, kruidig, pittig, fris), kleuren, pittigheidsgraden en texturen (knapperig, taai, glibberig, zacht, hard, fluweelachtig, geleiachtig en vloeibaar). Houd ook rekening met diëten, bijvoorbeeld van vegetariërs (serveer bijvoorbeeld ook een of meer gerechten met tofu en/of ei).

En vooral: maak niet teveel. Disgenoten zullen steeds kleine porties van de gerechten nemen.

Bewaren

[bewerken]

Kijk uit met het bewaren van restjes van een rijsttafel. Deze gerechten staan vaak lange tijd op tafel, wat de bederfelijkheid bevordert. Na twee uur moeten ze in de regel worden weggegooid.

Informatie afkomstig van Wikibooks NL,
een onderdeel van de Wikimedia Foundation.