Naar inhoud springen

Elektrochemie voor MBO/Andere evenwichten, oplosbaarheid

Uit Wikibooks


Redoxkoppels en andere evenwichten, oplosbaarheid

Redoxkoppels bestaan niet in een verder vacuüm. Ze werken in een omgeving waarin meer aan de hand is dan alleen maar het in oplossing gaan van metalen en het op en neer laten springen van elektronen. Een van de meest gebruikte interacties is die waarbij een redox-evenwicht samen met een oplosbaarheids-evenwicht actief is. Als voorbeeld kijk je naar het redox-koppel van zilver in combinatie met het oplosbaarheids-evenwicht .
{{{Nummer}}}
Voor het redox-evenwicht geldt de Nernst-vergelijking:
[noot 1]
Verg. 1
Nernst
en voor het oplos-evenwicht geldt:
Verg. 2
Oplosbaarheid
De twee vergelijkingen hierboven hebben naast het feit dat de zilver-concentratie in beide een rol speelt, ook met elkaar gemeen dat ze wel is waar twee verschillende evenwichten beschrijven, maar dat wel voor dezelfde oplossing doen. En in één oplossing kan maar één concentratie van een component zijn. Dat wil zeggen dat de zilverconcentratie die in de Nernst-vergelijking een rol speelt, gelijk is aan de zilver-concentratie die in het oplosbaarheids-evenwicht een rol speelt. Dat betekent dat de uitdrukking in het rechter deel van vergelijking 2 ingevuld mag worden voor de zilver-concentratie in de Nernst-vergelijking:
Verg. 3
één oplossing,
één concentratie
Voor de logaritme van een product geldt dat deze gelijk is aan de som van de logaritmes van de factoren. Hier is het niet nodig alle factoren apart te zetten. Alleen het oplosbaarheidsproduct wordt apart gezet:
Verg. 4
log(product) =
som log(factoren)
Wegwerken van de blokhaken levert:
Verg. 5
Haken wegwerken
De eerste twee termen va vergelijking 5 bevattenn uitsluitend constanten. Invullen van de waarden (Zie E0 en Ks daarvoor) en uitrekenen levert dan:
{{{Nummer}}}
Constanten invullen en uitrekenen
Deze vergelijking kan uiteraard nog omgezet worden in:
Verg. 7
Zilver in een chloride-oplossing
Als je nu vergelijking 7 vergelijkt met de Nernst-vergelijking voor het koppel:

vergelijkt
Verg. 8
dan valt onmiddellijk de gelijkvormigheid op. Bovendien heeft de E0 van die reactie een waarde van 0,2233 Volt, waarmee het verschil met de berekende waarde in vergelijking 7 verwaarloosbaar wordt. De conclusie van deze berekening is dan ook dat de reactie van zilverchloride naar zilver een speciaal geval is van die van naar .

Noten in de tekst

[bewerken]
  1. In deze in de volgende vergelijkingen geldt uiteraard nog steeds dat in evenwichten voor vaste stoffen en oplosmiddelen voor de concentratie "1" mag worden ingevuld. Om aan het eind van deze pagina de juiste conclusie makkelijker te kunnen trekken worden de vaste stoffen wel genoteerd. Bij het rekenen geldt uiteraard de waarde 1.




Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.